„Jest to niewątpliwie najpiękniejszy odcinek ulicy w mieście…”
To cytat z obszernego opracowania pt. „Kędzierzyn-Koźle monografia miasta” wydanego w 2001 roku przez PIN Instytut Śląski w Opolu.
Książka prezentuje szeroki zbiór informacji z dziejów Kędzierzyna-Koźla na wielu płaszczyznach:
historycznych, gospodarczych, społecznych itd.
Godny polecenia i zgłębienia jest rozdział pt.:
„Zabytki sztuki i kultury materialnej miasta Kędzierzyna-Koźla” zredagowany przez
Irenę Kowal.
Tu znajdziemy wiele informacji o poszczególnych obiektach i rozbudowie miasta Koźla w okresie po uwolnieniu spod jarzma twierdzy.
Jedną z ciekawostek na jaką trafiłem jest właśnie cytowany na wstępie fragment opisu początku obecnej ulicy Piastowskiej.
Pozwolę sobie przytoczyć ze strony 323 ten fragment w szerszym kontekście:
„Drugim zespołem z tego okresu jest zwarta zabudowa mieszkaniowo-usługowa,
obejmująca zespół kamienic po obu stronach początkowego odcinka ulicy Piastowskiej o bogatym wystroju neoklasycystycznym i eklektycznym.
Jest to niewątpliwie najpiękniejszy odcinek ulicy w mieście. Malowniczość tej architektury można śmiało przyrównać z zabudową tego okresu Wiednia czy Budapesztu.”
Trudno ocenić czy budowniczowie poszczególnych kamienic mogli przypuszczać, że doczekają się one po latach takich porównań.
Możemy przypuszczać, że stawiając strojne kamienice działali pod urokiem innych miejscowości Górnego Śląska przesyconych podobnymi obiektami.
Nam, jako obecnym użytkownikom wskazanych walorów architektonicznych, takie porównanie powinno sprawiać zadowolenie.
Zdjęcie z 1928 roku przedstawia kamienicę nr 1 w Koźlu przy obecnej ulicy Piastowskiej jako Hotel Schwarzer Adler prowadzony przez Paula Ludwiga, (Hotel Czarny Orzeł).
Zachował się jeszcze oryginalny napis na ścianie frontowej.
Opisany przeze mnie budynek jest od 2006 roku ujęty w Gminnej Ewidencji Zabytków.
Znajduje się obecnie w strefie „A” ochrony konserwatorskiej.
W opisie GEZ poza pełnym wachlarzem specjalistycznych architektonicznych określeń znalazłem jedno intrygujące mnie zdanie…
„…ochronie podlega bryła oraz kompozycje i dekoracje elewacji a także historyczna stolarka…”
I chyba powinniśmy być spokojni o dobrostan tej kamienicy.
Pewnego słonecznego dnia przechodząc obok budynku natknąłem się na grupkę osób zwiedzających Koźle.
Wyraźnie poruszone spoglądały w górę, pokazywały coś ręką, a ktoś robił zdjęcia ściany południowej.
– Das ist unmöglich! – usłyszałem.
– No pewnie – pomyślałem – po co jechać do Wiednia?
Ale chyba nie o to im chodziło…
