W Długomiłowicach znajduje się duży krzyż na cmentarzu.
Cmentarz został uroczyście otwarty 19 lipca 1889 roku.
Dotychczas pochówki odbywały się na cmentarzu przykościelnym.
Wyrazistym obiektem jest tu też kaplica poświęcona poległym w I wojnie światowej mieszkańcom Długomiłowic (której zapewne poświęcę kiedyś odrębny tekst)
ale to jednak krzyż jest najważniejszym symbolem cmentarza.
Ten wyniosły, kilkumetrowy obiekt znajduje się w południowej części cmentarza po prawej stronie od wejścia od strony drogi DK- 45, a na wprost obecnego wejścia traktowanego jako główne.
Krzyż ma ok. 6 metrów wysokości. Podstawa i postument wykonane z piaskowca, sam krucyfiks z drewna.
Figura Chrystusa prawdopodobnie z metalu. We wnęce postumentu znajdziemy figurę Matki Boskiej. Od strony frontowej widzimy jeszcze delikatne zdobienie florystyczne,
a u dołu rok 1889 przypominający o dacie powstania cmentarza i ufundowania krzyża.
Pośrodku postumentu wyraźnie rysuje się miejsce na tablicę z napisami. Pobieżna obserwacja pozwala stwierdzić,
że tablica jest zamurowana, zasłonięta jakąś substancją.
Jest to prawdopodobnie pozostałość z czasów po II wojnie światowej gdy w ferworze odniemczania tych terenów usuwano niemieckie napisy nawet z krzyży na cmentarzach.
Z zapisków proboszcza Długomiłowickiej parafii księdza Shreyera, założyciela cmentarza, dowiadujemy się, że fundatorami krzyża w 1889 roku był kawaler ogrodnik Walter Szafarczyk z siostrą, której imienia nie znamy.
Być może na zasłoniętej tablicy jest więcej informacji o okolicznościach powstania krzyża?
